Por Nicole Rojas. AGARESO
“Se imos todos unidos, facemos algo. Por separado cada un terá a súa forza no seu sitio pero a unión é o que move o mundo” María José Vales ( Plataforma Defensa dá Ría Arousa)
Durante os últimos días, o sector ambientalista en Galicia recibiu unha sorprendente e necesaria visita de tres lideresas sociais e ambientais que chegaron desde Honduras para vir compartir as súas historias inspiradoras e cheas de tenacidade.
Coralia, Karina e Adolfina viaxaron desde o seu país como parte do proxecto Mulleres Bravas, que foi impulsado por Amigos da Terra e Enxeñería Sen Fronteiras e a colaboración de Agareso. O propósito foi dar a coñecer os impactos que teñen nas comunidades e o medio ambiente os proxectos industriais e extractivistas, tanto en Honduras como en Galicia. Discutiuse tamén sobre alternativas sustentables e sobre as loitas das mulleres defensoras da terra por atopar outras maneiras de producir sen danar o medio ambiente.
As tres guerreiras hondureñas chegaron para ser recibidas como estrelas de rock, pois a admiración do seu traballo no territorio hondureño espertou en toda aquela persoa que as coñeceu e escoitou os seus testemuños, un profundo sentimento de estremecemento ao saber a valentía coa que tiveron que contar para facer fronte ás situacións que viviron no seu país.
A pesar do extenuante viaxe desde o outro lado do océano, Coralia, Karina e Adolfina fixeron un tour por varias cidades de Galicia e reuníndose con todo aquel que quixese saber da súa historia, coñecendo a outras mulleres defensoras como elas, pero en terras galegas.
Empezaron o seu tour na Universidade de Vigo o mércores 30 e o xoves 31 de abril chegou a quenda de Santiago. Nesta ocasión, presentáronse xunto ás activistas galegas Isabel García da Plataforma Mina Touro O Pino Non, María José Vales da Plataforma Defensa dá Ría Arousa e patroa maior dá Cofradia de Vilanova e Laura Vázquez da Plataforma Casalonga Limpa de Residuos.
Despois de escoitar as historias das compañeiras hondureñas, as defensoras de vida de Galicia relatáronlles un pouco o traballo que se realiza desde as súas plataformas. María José Vales (PDRA) foi quen iniciou o diálogo. Na súa intervención contou como mediante a unión do pobo galego nunha masiva manifestación que tivo lugar na Praza do Obradoiro en Santiago, lograron frear a lei de acuicultura, xa que como expresou “a lei de acuicultura é privatizar o mar”.
Vales deulle paso a Isabel García para falar sobre a Mina Touro-O Pino. Isabel falounos da historia de explotación mineira e os efectos que tivo en augas próximas a esta terra e de como a administración presume da produción no campo e no mar pero cando se trata de defender a quen traballan niso, non o fai e “sitúase a favor das multinacionais para abrir a terra e extraer minerais”. Esta forma de actuar da que fala Isabel, vese reflectido na decisión da administración de denegar o proxecto que pretendía reabrir a mina, pero deixando que aínda se sigan facendo traballos alí.
A terceira galega en relatarnos a súa experiencia defendendo o medio ambiente foi Laura Vázquez de Casalonga Limpa de Residuos, quen explicou o proceso que tiveron os habitantes da localidade desde o 2018, cando unha empresa de residuos adquiriu os terreos da antiga canteira “En Galicia temos moitas canteiras nesta situación pero non adoitan estar tan poboadas” e é por iso mesmo que -sorprendentemente- concello e poboación están de acordo en facer frenta ao proxecto, pois “non xeran beneficios de ningun tipo”. Neste caso, como nos anteriores, novamente foi grazas á movilizacion social que o concello denegou a compatibilidade urbanistica e conseguiuse que a administración denegase a viabilidade ambiental.
Ao finalizar cos seus relatos compartíronse ideas de por que ser muller defensora resulta ser tan gratificante a pesar dos obstaculos da vida familiar que comporta, pois a natureza do coidado presente na educación coa que crecemos as mulleres, atravésanos trasnversalmente durante as actividades que levamos a cabo no día a día. Pero, por encima de todas as dificultades atopadas nos seus camiños, estas mulleres guerreiras fano ver demasiado fácil, nunca deixando a impresión de que poidan ser minimizadas nin de que nada lles poida quedar grande. Todos os logros que obtiveron ata o de agora son proba diso.
Laura, Isabel e María José resaltaron o feito de que aínda que defender o medio ambiente en Galicia, en España e en xeral na Unión Europea non é tarefa fácil, despois de escoitar e coñecer as historias de Coralia, Karina e Adolfina queda claro que a realidade noutros territorios como Honduras, é moi distinta. Criminalizar a defensa de algo tan sacro como a natureza -que é a vida mesma- a tal punto de que as súas propias vidas véxanse en perigo, non logrou dobregar a estas mulleres con amorne de aceiro, que viaxaron durante horas cara a un lugar descoñecido para elas só co gallo de educarnos e coñecer a outras que como elas mesmas, fannos ver que definitivamente son mulleres bravas.
.